Poukładać w głowie

Deepbreath:)

I Tobie cudów codziennych bez liku!:)

Serdeczności!:)

Elia:)

Dziękuję, Kochana!:)

Pięknych dni, pięknych tygodni,
cudnych codziennych zdarzeń!:)

Ściskam Cię mocno, mocno!:)

Kasiu:)

Hahaha :D

Wszystkiego dobrego, Kasieńko!:)

Jesienna Kobieto:)

I Tobie słoneczka,
niechaj jaśnieje w Tobie każdego dnia!:)

Ściskam! Buziaki!:*

Madameee:)

Cieszę się, że tak to odczytujesz:)

Buziaki!:*

Deepbreath:)

Kto to wie, kto to wie
- powiedziała mysz
grzejąc się w kocim futrze. ;)

Dobrego tygodnia!:)

Może lepiej pielęgnować swój krąg najbliższy,
niż spoglądać w nicość
- kiedy nastąpi rozluźnienie więzi, jesteśmy
ślepcami, sobie obcy...

Wiem, wiem - to mało na temat, ale czasem
rozumuję obocznie...

Pozdrawiam.

Nie jak kot, tylko jak kotka, moja kotka..

Aniu, jestem na głodzie!

Raaany jak ciężko kiedy Anki nie ma ...

Katte
Też mi Jej brakuje. Przysnęła na chwilę? Dajmy Jej chwilę wytchnienia. Odezwie się na pewno z mocnym przytupem.
ajb2
O jakim głodzie piszesz? Przychodzą mi na myśl ... różne;)

No, no, bez przesadyzmu. Jak już, to byłem kiedyś streetworkerem. Brakuje mi Jej wierszy, obecności, codziennych dyskusji, no i w ogóle tego klimatu ... tego się nie da inaczej jak jako syndromu odstawienia opisać. Różne "używki" powodują wydzielanie się endorfin, wprowadzają w "odmienne stany świadomości". Ja czuję się jak nałogowy alkoholik któremu codzienną flachę gołdy wredniaki z GKd/s PA zabrali, bez wszycia esperalu. Pzdr.

A ja raczej się martwię w takich chwilach , tak po prostu ,,po babsku,,
i po ludzku . To są momenty-czas w których dociera do nas co i kto
jest dla nas WAŻNY . Dziwne ja klimat tego bloga jest ,,magiczny,,
i jak magnetycznie przyciąga ... Niby wirtualnie się to dzieje, a jak realne
są uczucia tęsknoty za Anią , jej światem przeżyć , uczuć jej dowcipem ...

Ninel:)

Masz rację. Jesteśmy ślepcami
- często widzimy nicość, tam gdzie
właściwie jest wszystko czego szukamy.

Ściskam Cię mocno!:)

Hanulka:)

Serdeczności dla Ciebie!
Ściskam Cię mocno! :)

AJB:)

Proszę o wybaczenie...
w kuchni bajzel - tylko twarde
rzeczowniki, słodkich przymiotników brak.
Trochę rzeczywistość dała mi w kość - muszę
się wygrzebać z pozimowych zmarzlin.

Serdeczności i uściski!:)

Katte:)

Ściskam Cię mocno!
I proszę zrzuć ten ciężar!:)

Buziaki:*

Abroni...

hmm... dziękuję za odwiedziny,
cóż nie spodziewałam się, że bywam
przez Ciebie czytana.
Przysnąć, nie przysnęłam, z przytupem
nie wrócę, bo szumu robić nie lubię -
krztyna czasu jeszcze mi potrzebna, niestety,
rzeczywistość zbyt głośno skrzeczy.

Najlepszego! :)

AJB:)

Przepraszam...
mam nadzieję, że od przyszłego tygodnia wrócę,
teraz jeszcze trochę ciężarków codziennych muszę
poprzerzucać. Się trochę niestety zebrało po kątach.

Uścisk przyjacielski z klepnięciem po pleckach ślę! :)